Ψυχοθεραπεία: μύθοι και πραγματικότητα

Ψυχοθεραπεία: μύθοι και πραγματικότητα

Άρθρο μου δημοσιευμένο στο site: http://psychologein.dagorastos.net

Συχνά ακούω διάφορες ανακρίβειες για την διαδικασία της ψυχοθεραπείας οι οποίες δρουν ανασταλτικά στο να απευθυνθεί κανείς σε κάποιον ειδικό όταν το έχει ανάγκη. Ας δούμε κάποιους από τους μύθους που διαστρεβλώνουν το πραγματικό νόημα της ψυχοθεραπείας.

Όποιος κάνει ψυχοθεραπεία είναι «τρελός» ή «προβληματικός».

Τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί όχι μόνο απέχουν από την πραγματικότητα αλλά δημιουργούν δυσάρεστα συναισθήματα και στιγματίζουν τα άτομα. Είναι αλήθεια ότι κάποιες φορές μπορεί οι θεραπευόμενοι να πάσχουν από κάποια σοβαρή ψυχική διαταραχή, συχνότατα όμως είναι άνθρωποι που πολλοί από εμάς γνωρίζουμε και συναναστρεφόμαστε στην καθημερινότητα μας, οι οποίοι αντιμετωπίζουν διάφορα θέματα που δυσκολεύουν τη ζωή τους.

Γιατί να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία; Μπορώ και μόνος μου να αντιμετωπίσω τα προβλήματά μου.

Συχνά οι άνθρωποι που ισχυρίζονται κάτι τέτοιο κουκουλώνουν τα προβλήματά τους και έτσι τα διαιωνίζουν, παγιδεύοντας τον εαυτό τους σε αυτά. Η βοήθεια του ψυχοθεραπευτή είναι πολύτιμη καθώς «κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί στο ίδιο επίπεδο της σκέψης που το δημιούργησε» (Α. Αϊνστάιν). Έτσι, αν είναι κανείς ειλικρινής με τον εαυτό του και απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες όχι μόνο να αλλάξει τον τρόπο αντιμετώπισης των θεμάτων που τον απασχολούν αλλά και να μάθει καινούριους, πιο λειτουργικούς τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς μέσα από μια διαδικασία ψυχολογικής ωρίμανσης.

Έχω φίλους που με βοηθούν οπότε η ψυχοθεραπεία είναι περιττή.

Οι φίλοι είναι πράγματι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή του καθενός και μπορούν να είναι πολύ βοηθητικοί και υποστηρικτικοί. Είναι διαφορετική όμως η φιλική σχέση από την ψυχοθεραπευτική. Οι φίλοι μας δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως ψυχοθεραπευτές (δεν νομίζω πως θέλουν έναν τέτοιο ρόλο). Κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό αφού τους φορτώνουμε με παραπάνω προσδοκίες από όσο η σχέση αντέχει. Ο ψυχοθεραπευτής έχει την εκπαίδευση να βοηθήσει μέσα από την σχέση που σταδιακά αναπτύσσεται με τον θεραπευόμενο, μια σχέση εμπιστοσύνης όπου η εχεμύθεια, η ελεύθερη έκφραση και η έλλειψη λογοκρισίας είναι χαρακτηριστικά που παρέχονται στο σταθερό θεραπευτικό πλαίσιο. Ναι λοιπόν σε φιλικές σχέσεις που μας βοηθούν να εξελιχθούμε αλλά παράλληλα η ψυχοθεραπεία αναλυτικού τύπου όπως η ομαδική ανάλυση προσφέρει μια βαθύτερη και πιο ουσιαστική επικοινωνία με τον εαυτό μας σε ένα προστατευμένο περιβάλλον με σαφή όρια.

Ο θεραπευτής έχει και αυτός τα δικά του προβλήματα οπότε θα τα μεταφέρει και δε θα μπορεί να με βοηθήσει.

Το να υποστηρίζει κανείς ότι ο ψυχοθεραπευτής δεν έχει προβλήματα τροφοδοτεί μια ψευδή εικόνα ενός θεραπευτή στη σφαίρα του μη ανθρώπινου. Ο θεραπευτής όμως είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος αφενός και έχει κάνει και ο ίδιος ψυχοθεραπεία αφετέρου έτσι ώστε όχι μόνο να μη προβάλλει τα προβλήματά του στο θεραπευόμενο αλλά και, τηρώντας τις αρχές δεοντολογίας που διέπουν το επάγγελμα, να προστατεύει το θεραπευόμενο και τη θεραπευτική σχέση.

Όλα είναι “στο μυαλό μας” άρα ο ψυχοθεραπευτής δεν μπορεί να βοηθήσει σε τίποτα.

Άλλη μια λανθασμένη αντίληψη που τροφοδοτεί την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας ότι δηλαδή, μόνοι μας μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όλα τα ζητήματα που μας δυσκολεύουν. Παράλληλα, υποτιμά τις βαθύτερες ψυχοσυναισθηματικές αιτίες που προκαλούν τις δυσκολίες καθώς αφού όλα είναι στο μυαλό μας αρκεί να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Η συνδρομή του θεραπευτή είναι σημαντική καθώς πέρα από το ότι συμβάλλει στην αλλαγή δυσλειτουργικών γνωστικών αντιλήψεων βοηθάει σε μια πιο βαθιά αλλαγή της προσωπικότητας.

Εισαγωγική Φωτογραφία